Τζαμί Γιβλί Μιναρέ
Συντεταγμένες: 36°53′11″N 30°42′16″E / 36.88639°N 30.70444°E
| Τζαμί Γιβλί Μιναρέ | |
|---|---|
| Yivli Minare | |
 | |
 | |
| Είδος | μιναρές |
| Αρχιτεκτονική | Anatolian Seljuk architecture |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 36°53′11″N 30°42′16″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Αττάλεια |
| Χώρα | Τουρκία |
| Έναρξη κατασκευής | 1230 |
| Ύψος | 38 μέτρα |
| Προστασία | ενδεικτικός κατάλογος Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς (από 2016) |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Τζαμί Γιβλί Μιναρέ (Yivli Minare, κυριολεκτικά: τζαμί του αυλακωτού μιναρέ), γνωστό και ως Ουλού Τζαμί (τουρκικά: Ulu Cami, μέγα τέμενος), είναι μουσουλμανικό τέμενος στην Αττάλεια, Τουρκία, το οποίο κατασκευάστηκε από τον Σελτζούκο Σουλτάνο Αλαεντίν Καϊκουμπάντ Α΄. Βρίσκεται εντός των τειχών της πόλης, στη περιοχή γνωστή ως Καλεϊτσί, και αποτελεί τμήμα ενός συγκροτήματος το οποίο περιλαμβάνει επίσης τον μεντρεσέ Γκιγιασεντίν Κειχιουσρέβ, το κατάλυμα του Σουλτάνου και των Δερβίσηδων. Ο μιναρές του τζαμιού είναι σύμβολο και τοπόσημο της πόλης.
Το Τζαμί κατασκευάστηκε αρχικά το 1230,[1] κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σουλτάνου Αλαεντίν Καϊκουμπάντ Α΄ (1220-1237)[2] και ανακατασκευάστηκε πλήρως το 1373 μετά την καταστροφή του αρχικού τζαμιού. Οι Χαμιδίδες κατασκεύασαν το τζαμί στα θεμέλια μίας βυζαντινής εκκλησίας.[3] Ο μιναρές του, ύψους 38 μέτρων,[4] είναι κτισμένος επί τετράγωνου πέτρινου βάθρου και διαθέτει οχτώ αυλακωτά τμήματα.[1] Μέχρι την κορυφή του έχει 90 σκαλοπάτια. Διαθέτει έξι θόλους και αποτελεί ένα από τα παλαιότερα παραδείγματα πολύτρουλης κατασκευής στην Ανατολία.
Σήμερα το κτίριο στεγάζει το Εθνογραφικό Μουσείο Αττάλειας, του οποίου τα εκθέματα περιλαμβάνουν ρούχα, μαγειρικά σκεύη, κεντήματα, ταπετσαρίες, κιλίμια, σάκους και τέντες. Άνοιξε για το κοινό το 1974.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Ring, Watson & Schellinger 1995, σελ. 38.
- ↑ Crane 1993, σελ. 8.
- ↑ Bloom & Blair 2009, σελ. 142.
- ↑ Hillenbrand 1994, σελ. 163.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Architecture». Grove Encyclopedia of Islamic Art & Architecture. Vol. 1. Oxford University Press. 2009.
- Crane, H. (1993). «Notes on Saldjūq Architectural Patronage in Thirteenth Century Anatolia». Journal of the Economic and Social History of the Orient. No. 1 Vol. 36.
- Hillenbrand, Robert (1994). Islamic Architecture: Form, Function, and Meaning. Columbia University Press.163
- Ring, Trudy· Watson, Noelle· Schellinger, Paul, επιμ. (1995). Southern Europe: International Dictionary of Historic Places. Vol.3. Fitzroy Dearborn Publishers.